Over Anne Drake

Mijn naam verklapt mijn Engelse afkomst. Nog niet zo lang geleden werkte ik in het kunststofverwerkend bedrijf van mijn man Lode. We produceerden multimediaverpakkingen en tubes voor healthcare producten. We leefden ons leventje en genoten van de geneugten des levens. Per toeval zag ik een reportage ‘Plastic Planet’, de naam zegt het zelf. Onze planeet is vervuild door plastic afval en we consumeren alsof er nog een stuk of zeven planeten als reserve klaar staan. De documentaire sloeg in als een bom. De tranen stonden in mijn ogen. Ik vroeg me af: ‘Waar zijn we mee bezig?’ En ik vroeg me nog nadrukkelijker af: ‘Waar ben ik mee bezig?’ We zijn medeplichtig aan de oorzaak van grote klimaatproblemen. Problemen die onze kinderen niet gaan kunnen oplossen. Ik voelde een sterke motivatie om onze levensstijl op een positieve manier te veranderen en meer ecologisch te gaan leven. Deze manier van leven heeft ons voorgoed veranderd. We werken ook niet meer in de kunststofverwerkende industrie.

Ja, ik faal nog. Vanmorgen kon ik mijn groot huis niet verkopen en tegen de middag in een passiefhuis wonen.  Maar de dieselwagen die ik had, heb ik vervangen door een elektrische wagen.

“Je kan je ecologische voetafdruk niet in één dag naar nul brengen en dat hoeft ook niet.”

Ik neem elke dag een stap. Elke dag verkleint mijn ecologische afdruk.

Als ik geen eerste stap zou genomen hebben, zou ik nu nergens staan. Als iedereen elke dag een stapje neemt, dan zorgen we er allemaal voor dat de wereld een betere plek om te leven wordt.

“Ik wil dit heerlijke gevoel met je delen.”